سختی سطحی Hardness یکی از مشخصه های مکانیکی بسیار مهم در قطعات صنعتی از جمله سیم بکسل و زنجیر محسوب می شود. سختی سطحی و تنسایل هر چند دو فاکتور فنی با مفاهیم کاملا متفاوت هستند، با این وجود فرایند هایی که به منظور افزایش تنسایل سیم بکسل ها بکار می رود بصورت موازی سبب افزایش سختی سطحی سیم بکسل نیز می شود. سختی سطحی بالاتر سیم بکسل به مفهوم بالا تر بودن مقاومت سایشی می باشد که در رده پایین تری از اهمیت نسبت به تنسایل مقاومت کششی قرار می گیرد. با این وجود در مورد سیم بکسل های آسانسوری بصورت خاص، بالا بودن سختی سطحی می تواند سبب ایجاد سایش در قرقره موتور آسانسور گردد. از همین روست که در کاربری سیم بکسل آسانسوری گفته می شود بهتر است از تنسایل های پایین تر مانند تنسایل 1360 الی 1560 نیوتن بر میلیمتر مربع استفاده شود. در واقع از آنجایی که تنسایل و سختی مفاهیم موازی هستند، هدف از پایین انتخاب شدن تنسایل سیم بکسل آسانسوری پایین تر آمدن سختی سطحی آن می باشد.
بر خلاف تنسایل که تنها به روش کشش و با دیمانسیون نیوتن بر میلیمتر مربع یا مگاپاسکال سنجیده می شود روش های سختی سنجی فلزات اط جمله مفتول های سیم بکسل متفاوت می باشند. تمامی روش های سختی سنجی با فرو کردن یک شی سخت به داخل سطح فلز و سنجش عمق نفوذ صورت می پذیرند. اما اشکال بکار رفته که می توانند ساچمه های گرد، اشکالی به شکل مخروط یا هرم باشند در روش های متفاوت استفاده می شوند. سختی سنجی به روش ویکرز، روش راکول و روش برینل پر کاربرد ترین روش های سنجش سختی سطحی سیم بکسل ها محسوب می شوند. در مورد سیم بکسل های آسانسوری در اغلب موارد سختی سطحی می بایست بین 32 الی 37 راکول انتخاب شود. این در حالی است که این عدد برای سیم بکسل های نتاب اتصالی تاور کرین ها و یا سیم مغزی برش سنگ می تواند به بالای 47 راکول نیز ارتقا یابد.
سیم بکسل آسانسوری
